Vandaag opgestaan met het eerste zonlicht. Alles opgeruimd, ingepakt en in de boot gezet.
Om zeven uur gingen we varen. Na een dik half uur stopten we bij een plek waar Sidderalen zouden zijn. Die zaten er! Jack had al vrij vlot bij de ingang van een kreetje een groot exemplaar gespot. De aal werd geraakt maar wist met pijl en al te ontsnappen. Even later kwam de pijl weer boven en Richard deed nog een verwoede poging om de Sidderaal ook mee naar boven te krijgen, helaas niet gelukt. Wel de pijl terug maar niet de grote Sidderaal. Even later werd er toch een Sidderaal gevangen. Ongeveer een meter lang en tien centimeter dik. Met een fikse klap werd het dier “onschadelijk” gemaakt.
De volgende stop was een kreekje waar Anjumara’s zouden zitten. De boot werd aangelegd en onze Indianen sprongen uit de boot. We mochten mee maar we mochten ook in de boot blijven. Astrid ging er direct achteraan, ik twijfelde nog en Alex en Richard niet. Zij bleven in de boot. Samen met Astrid en Espa liepen we door de kreek, tot de knieën diep in de modder achter de rest aan. Geen gebaand pad maar wadend door het water en de modder naar de plekken waar de Anjumara’s zouden zitten. Soms konden we niet eens door of langs de kreek en moesten we stuk door het bos afsnijden. Wat een avontuur!
Het vissen was voor ons geen succes maar voor de vier Indianen wel. Ze kwamen met zestien Anjumara’s terug! De vissen worden in hun dorp verdeeld, dit keer niet voor ons.
Onderweg hebben we ook onze eerste Kaaiman gespot, een kleintje maar toch eindelijk gezien.
We hebben geluncht in een dorpje dat eenmaal per jaar gebruikt wordt voor een kerkdienst, heel bijzonder. Bij het dorp stonden ook Cashewnoot bomen. Vuistgrote oranje of gele vruchten met daaronder het nootje. De vruchten zijn ook eetbaar, bijten en het sap opzuigen werd er gezegd. Het smaakte erg lekker, lekker fris en lichtzoet. De noten liggen hier voor het oprapen maar het lijkt erop dat ze alleen de vruchten eten. De lunch zelf bestond uit Moksi Alesi (een mix van rijst, vis, vlees en groente).
Na de lunch was het nog anderhalf uur varen tot Palumeu. Daar werden we getrakteerd op een koud Parma biertje, heerlijk!
Na een douche met zeep voelen we ons weer heerlijk fris en genieten we op de veranda van ons uitzicht.
Straks om vijf uur gaan we boogschieten samen met de groep die hier al vijf dagen zit. Ik ben benieuwd maar eerst nog even nagenieten.
De interactie met de andere groep was een beetje als verwacht, dat klikte niet. Laten we zeggen dat de mentaliteit iets anders is.
Het boogschieten was grappig om te doen. Pijlen uit stevig riet en een verharde punt en een boog van hardhout en sisaltouw. Het werkt prima en was ook leuk om te doen.
’s Avonds nog een hapje gegeten en een biertje gedronken met het reisgezelschap, een erg gezellige afsluiting.