Om half zeven stond er een thermoskan met heet water voor ons klaar, rustig een kopje thee gedronken met de buurtjes en om acht uur ontbeten. De standaard routine.
Om kwart over negen hebben we met Espa een wandeling door het dorp gemaakt, langs de school, het dorpshuis, de lokale bevolking die met Casave brood bezig was of het meel of het afbakken. Het eindpunt van de wandeling was de lokale souvenir-markt. Kraaltjes en kettingen, pijl en boog in een ongevaarlijke versie en nog wat dierlijke resten die je beter niet mee kan nemen naar Nederland zoals de snavel van een Toekan of een strottenhoofd van een Brulaap.
Na een lichte lunch zijn we in het vliegtuig gestapt, een volle bak dit keer.
Vijfenvijftig minuten later kwamen we aan op vliegveld Zorg en Hoop in Paramaribo. Onderweg zagen we dat het her en der regende, het begin van de kleine regentijd.
Vanavond gaan we nog even gezellig eten en borrelen met Astrid(Zuster Clivia), Richard, Alex en mijzelf. Dat lijkt mij een prima afsluiting van deze nu al onvergetelijke reis.
